Oparty na blokach, edukacyjny język programowania Scratch staje się coraz bardziej popularny już nie tylko wśród dzieci, z myślą o których został opracowany, ale również młodzieży i dorosłych, którzy stawiają pierwsze kroki w nauce kodowania i chcą w kreatywny sposób tworzyć własne interaktywne historie, gry i animacje. Scratch nie tylko uczy podstaw programowania, ale również samodzielnego, kreatywnego myślenia i wyciągania wniosków. Dopasowywanie klocków jest stosunkowo łatwe i nie wymaga posiadania umiejętności programistycznych, jednak program opiera się na tych samych zasadach co inne języki, więc zdobytą wiedzę można wykorzystać podczas nauki kolejnych języków programowania takich jak Python czy Java. Seria książek „Twórz własne gry” Anny Anthropy to świetny start w naukę kodowania. Na początku września, nakładem wydawnictwa PWN ukazała się jedna z nich, „Twórz własne gry w Scratchu!”.
„Koduj w Pythonie” to nowa książka do nauki programowania zupełnie inna niż wszystkie aktualnie dostępne na rynku. Już na pierwszy rzut oka zachwyca jakość wydania – gruby papier, oprawa graficzna, masa kolorowych ilustracji i dopracowana okładka, która zachęca do sięgnięcia po książkę od pierwszego spojrzenia. Do podjęcia wyzwania nauki programowania w języku Python, autorzy zachęcają nastolatków, nauczycieli oraz rodziców. Krótko mówiąc, po publikację może sięgnąć każdy, kto chce poznać podstawy kodowania i napisać swój pierwszy program – grę przygodową. Projekt z książki jest realizowany od zera, więc również mniej techniczne osoby szybko się w nim odnajdą i krok po kroku odkrywać będą tajniki języka Python.
Publikacja została również świetnie zaprojektowana pod kątem układu rozdziałów. Począwszy od wstępu, w którym opisane zostały wszystkie stałe sekcje ułatwiające komunikację i nawigację w treści książki, wymaganych narzędzi, wprowadzenia do programowania obiektowego, zasad gry, po pisanie programu i rozbudowywanie go o kolejne elementy. Książka dodatkowo przepełniona jest ciekawostkami, linkami oraz zrzutami ekranu, dzięki którym łatwiej zapoznać się z kodem i najważniejszymi narzędziami. Obok podstawowych zagadnień z zakresu języka Python, zostały zaprezentowane również bardziej skomplikowane narzędzia, których naprawdę warto się nauczyć. Poznacie specjalne typy edytorów tekstu do pisania w różnych językach programowania. Dowiecie się czym jest rozproszony system kontroli wersji Git oraz serwis GitHub, na którym warto założyć konto i wrzucić swój projekt. W sekcji „Ciekawostka” znajdziecie prawdziwe smaczki: czym jest GNU, wolne oprogramowanie i jego filozofia, „cracking”, dokument PEP 8, czy Pythontutor.
W sierpniu tego roku Magazyn Programista Junior będzie obchodzić swoje pierwsze urodziny! Życzymy 100 numerów (i więcej)! Bardzo kibicujemy jedynemu na rynku czasopiśmie dla dzieci, całkowicie poświęconemu programowaniu, robotyce i nowoczesnym technologiom i z nieukrywaną przyjemnością obserwujemy jego rozwój i pochłaniamy kolejne numery. Wydanie jubileuszowe planowane jest na połowę sierpnia, a my tymczasem przygotowaliśmy przegląd aktualnego, piątego numeru, który wciąż dostaniecie w Empikach i oczywiście w prenumeracie na stronie: https://programistajr.pl/typy-prenumeraty/
Tym razem okładkowym tematem numeru jest budowa i programowanie od podstaw swojego robota. Jest to dość poważny i wymagający projekt dla bardziej zaawansowanych czytelników, do wykonania którego wymagane jest trochę dodatkowego sprzętu i elektronicznych części. Program do sterowania linefollowerem – robotem, który śledzi swoją linię, będziecie pisać w języku programowania C++ z wykorzystaniem środowiska Arduino. Brzmi dość skomplikowanie, ale dzięki obszernemu artykułowi oraz pomocy rodziców, z pewnością poradzicie sobie celująco z tym przedsięwzięciem, a po wakacjach pochwalicie się swoim robotem kolegom z klasy. Ponadto znajdziecie artykuły, w których zostały zaprezentowane trzy roboty edukacyjne, które są aktualnie dostępne na naszym rynku: Photon, Q-Scout Robobloq oraz Qobo – robot edukacyjny, który może być wykorzystywany już na poziomie edukacji przedszkolnej! Każdy napewno znajdzie coś dla siebie.
Książka „Python mniej poważnie”, nowość od wydawnictwa PWN, zaczyna się tam, gdzie kończą podręczniki dla początkujących, rozwijając istniejące, podstawowe koncepcje i wprowadzając nowe narzędzia, dzięki którym można samodzielnie kontynuować naukę. Podejście zastosowane przez autora, Lee Vaughana, opiera się na wykonywaniu zabawnych i edukacyjnych projektów, zamiast przerabiania pojęć, które z pewnością zna już każdy początkujący miłośnik Pythona. Lee Vaughan to programista, entuzjasta popkultury, pedagog i geolog z ponad 30-letnim doświadczeniem w przemyśle naftowym. Będąc „adwokatem” nie-programistów, którzy wykorzystują programowanie w swojej pracy do rozwiązywania problemów w nauce i inżynierii oraz „zdeterminowanych niespecjalistów” – amatorów, napisał książkę, by pomóc wszystkim doskonalić swoje umiejętności w pisaniu w języku Python.
Podjęcie programistycznego wyzwania rzuconego przez autora, polega na samodzielnym odkrywaniu, uczeniu się oraz kodowaniu, co jest integralną częścią każdego z projektów. Jest to nieco odmienne podejście niż to prezentowane w typowych książkach o nauce kodowania, gdzie przykłady są dość trywialne, nudne i często się powtarzają. Aby było jeszcze ciekawiej, każdy projekt zawiera nieoczekiwane zwroty akcji, obejmujące wydarzenia historyczne, odniesienia do popkultury i aluzje literackie. Przykładowy kod jest prosty, przejrzysty i całkowicie dostępny, ale Lee Vaughan na każdym kroku zaleca, by samodzielnie pisać każdą jego linijkę, zamiast kopiować i wklejać gotowca. Podczas pisania można popełnić naprawdę wiele błędów, na których najlepiej uczy się podczas programowania. Tym samym książka koncentruje się mocno na prototypowaniu i eksploracji, po drodze omawiając przydatne skróty, wbudowane funkcje, pomocne techniki, biblioteki i moduły języka Python, takie jak: Tkinter, matplotlib, Cprofile, Pylint, Pygame, Pillow i Python-Docx. Dodatkowo na rozgrzewkę mamy do zrealizowania projekt, który przedstawia przewodniki po stylach Python PEP8 oraz PEP257 (i wiele innych) oraz moduły Pylint i pydocstyle, które analizują zgodność naszego kodu.
„Pionierki Internetu” to pierwsza książka dziennikarki Claire L. Evans, współpracującej między innymi z dziennikami „Vice”, „The Guardian” czy „Wired”, założycielki i redaktorki „Terraform” – działu poświęconego science fiction oraz wokalistki zespołu Yacht. To przełomowa pozycja na rynku, pean na cześć kobiet: programistek, inżynierek i wizjonerek, które wniosły ogromny wkład w tworzenie i kształtowanie się internetu oraz całej branży komputerowej, wciąż zbyt często pomijany w historii informatyki. To właśnie kobiety, na długo przed pojawieniem się komputerów, pracowały jako maszyny, ręcznie wykonując skomplikowane obliczenia matematyczne dla amerykańskiej marynarki wojennej, NASA oraz innych rządowych podmiotów. Evans opowiada fascynującą historię o tym, jak wysoce inteligentne, bystre i matematycznie uzdolnione kobiety stały się pionierkami w nowej dziedzinie związanej z rozwojem ery komputerowej.
Dolina Krzemowa wciąż zdominowana jest przez mężczyzn. To samo tyczy się najnowszych opowieści o facetach wizjonerach, którzy pracując w garażach wpadali na genialne pomysły i wynalazki, które zmieniły oblicze świata. Coraz częściej zaczyna się również wspominać o kobietach, o których jeszcze do niedawna rzadko kto pamiętał, a które są prawdziwymi prekursorkami w dziedzinie nowych technologii. Na rynku zaczęły pojawiać się książki o Adzie Lovelace, autorce pierwszego programu komputerowego w XIX wieku, również wspomnianej w pracy Claire L. Evans. Ważne miejsce zajęła tu także opowieść o Grace Hopper, uważanej dziś za pionierkę informatyki, która w czasie II wojny światowej i po niej współpracowała przy opracowaniu translatorów i pierwszych języków programowania, między innymi języka COBOL. To również Grace Hopper była, obok Richarda Miltona Blocha i Roberta Campbella, jedną z programistek maszyny Harvard Mark I. Wierzyła, że programowanie powinno być powszechnie znane i dostępne również dla osób niebędących specjalistami. COBOL zmienił świat. Co więcej, Grace spopularyzowała określenie bug w branży informatycznej, gdy podczas pracy nad komputerem Mark II na Harvardzie do jego wnętrza dostała się ćma i spowodowała awarię. Do dziś w IT używa się określeń bug i debugging na naprawę usterki.
Wydana pod koniec marca tego roku „Sztuczna inteligencja” to kolejna książka duetu autorskiego Boguś Janiszewski – Max Skorwider z serii „To, o czym dorośli Ci nie mówią”.
Dzięki tej książce nie nauczysz się pisać algorytmów ani kodować, ale dowiesz się, co to jest sztuczna inteligencja, skąd wziął się pomysł tworzenia myślących maszyn, ile one potrafią dziś, a ile będą potrafiły wkrótce. I czy należy się tego obawiać. Odkryjesz też, jak myśli i jak uczy się komputer i czy sztuczna inteligencja jest lepsza od ludzkiej?
Wyrusz w fascynującą podróż po świecie nowych technologii już dziś i sprawdź, jak wkrótce będzie wyglądała nasza rzeczywistość. Polecamy wszystkim fanom smartfonów, komputerów i robotów od 9 do 113 lat!
Jeśli Wasze dzieciaki lubią eksperymentować, interesują się nauką i przyrodą, a pojęcia takie jak dioda, cewka i obwody nie są im obce, to znaczy, że macie w domu małego majsterkowicza. „Elektryczność dla młodych majsterkowiczów”, nowość od wydawnictwa Helion, to idealna pozycja dla ciekawskich młodych umysłów, sprytnie zaprojektowana przez dwóch miłośników nauki. Marc de Vinck to wykładowca na Lehigh University w Pensylwanii, znany z tego, że kształtuje u swoich studentów świadomość roli kreatywności i innowacji w sukcesie nowoczesnych przedsiębiorstw. Jest autorem wielu artykułów naukowych opublikowanych na łamach magazynu „Make”. Z kolei Mike Gray to nagradzany autor, ilustrator, animator i reżyser. Panowie wspólnie stworzyli krótką, ale treściwą książkę, po którą mogą sięgnąć dzieci już od lat 8.
„Elektryczność dla młodych majsterkowiczów” napisana jest w oryginalnym, dość nieformalnym stylu i prezentuje kilka naprawdę praktycznych projektów, które można samodzielnie wykonać w domu, wykorzystując przedmioty codziennego użytku. Podczas tworzenia ciekawych urządzeń, można bliżej zapoznać się ze światem elektryczności, poznać najważniejsze pojęcia i zasady, które z pewnością przydadzą się później w wielu życiowych sytuacjach. Odkrywając potencjał elektryczny, wykonacie kilka zadziwiających projektów: latarkę zasilaną groszem, diodowy helikopter, głośnik, proste i zaawansowane silniki, wyrzutnię i wiele innych. Będziecie zaskoczeni wynikami, które można uzyskać z naprawdę garstki prostych materiałów, które na pewno macie pod ręką. Praca z książką nie wymaga zakupu wielu dodatkowych rzeczy, ewentualnie kilku drobnych, niedrogich detali, w celu ich uzupełnienia.
Nastolatkowie mierzą się dzisiaj z wieloma nowymi wyzwaniami, które dorosłym mogą wydawać się niezrozumiałe lub nieistotne. Na pierwszy plan wysuwa się zalew informacji oraz ogromna presja społeczna, zarówno w kontaktach osobistych, jak i internetowych. Bardzo mało czasu i uwagi poświęca się na edukację i trenowanie młodego pokolenia, po tym jak poruszać się po niespotykanej ilości rzeczy, wkraczających co dzień w ich życie. Często się słyszy, że młodzież jest przeciążona, rozproszona i konieczna jest im pomoc w trenowaniu bezstresowej produktywności, tempa pracy i pewności siebie. “Getting Things Done dla nastolatków”, najnowsza książka autorstwa Davida Allena, Mike’a Williamsa i Marka Wallace’a, to pozycja obowiązkowa, przedstawiająca strategię w pokonywaniu tych przeszkód, na podstawie kultowej już na całym świecie metody Getting Things Done® Davida Allena.
Głównym zadaniem poradnika jest pomóc młodzieży w unikaniu wielu typowych pułapek, które mogą się zdarzyć, gdy wchodzimy w dorosłość bez posiadania ważnych umiejętności organizacyjnych. To również idealne źródło wiedzy dla rodziców, którzy znają już system GTD i chcą wspólnie z dziećmi zacząć stosować jego zasady. Bezcenne będą konkretne przykłady, wskazówki i ćwiczenia w rozwijaniu produktywności i umiejętności radzenia sobie ze wzrostem liczby obowiązków w miarę upływu czasu. Koncepcje GTD zostały przedstawione w bardzo przystępny sposób, uzupełnione o wiele ilustracji i tabel, a materiały i przykłady koncentrują się głównie na zagadnieniach typowych dla młodzieży, jak: szkoła, prace domowe, rodzina i przyjaciele. Książka pomaga uporządkować zadania w użyteczne kategorie, uczy jak uwolnić umysł, tworzyć rozsądne systemy i jak je uruchamiać we właściwym miejscu i czasie – poprzez zaangażowanie, odpowiednie planowanie, kreatywność i refleksję.
